Σαν κεραυνός εν αιθρία έσκασε η είδηση ότι ο Μινώταυρος δεν δήλωσε συμμετοχή για το νέο πρωτάθλημα της Stoiximan.gr Futsal Super League την περασμένη Παρασκευή, ένα νέο που δεν γίνεται να προκαλέσει χαρά σε κανέναν πραγματικό φίλο του αθλήματος. Ο Μινώταυρος αποτελεί μια σημαντική δύναμη στην πρώτη κατηγορία του αθλήματος με διαχρονική ανταγωνιστική παρουσία επι σειρά ετών και έχοντας μία από τις πιο σκληρές έδρες του πρωταθλήματος καθώς κανένας αντίπαλος δεν απολαμβάνει εύκολο απογεύμα στο “κλουβί” του Ταύρου.
Η αποχώρηση αυτή μας γύρισε αρκετά χρόνια πίσω καθώς δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό. Παρόλα αυτά αν κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στον χρόνο θα διαπιστώσουμε πως οι ιστορικές ομάδες του αθλήματος που δεν υπάρχουν πλέον είναι αρκετές και δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κάποιος πως θα ήταν σήμερα το πρωτάθλημα αν υπήρχε.. απαγόρευση αποχωρήσεων!
ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
Ξεκινώντας από το μακρινό 1996 και τα πρώτα πειραματικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου σάλας στην Ελλάδα συναντάμε την ομάδα του Κερατσινίου που στέφθηκε πρωταθλήτρια back to back και τις 2 χρόνιες μεχρι το 1998 όπου και η διοργάνωση πέρασε υπό την αιγίδα της Ε.Π.Ο. Το Κερατσίνι με αρκετούς ποιοτικούς παίχτες του κλασσικού ποδοσφαίρου μπήκε με το καλημέρα στο άθλημα θέλοντας να πρωταγωνιστήσει και να αφήσει το στίγμα του. Χωρίς ιδιαίτερα φουτσαλική τακτική προσέγγιση αλλά με ποιοτικό έμψυχο δυναμικό και παίχτες κλειδιά όπως ο Ζάχος και ο Σοιλεμές μπορεί να μην κατάφερε να κατακτήσει κάποιο από τα επίσημα πρωταθλήματα που ακολούθησαν αλλά ήταν μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα που στόχευε πάντα τις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα και είχε από πίσω της ένα πολύ σημαντικό “χαρτί”, το όνομα και την στήριξη ενός ιστορικού συλλόγου του κλασσικού ποδοσφαίρου.
ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ
Άλλη μια ομάδα με αίγλη κλασσικού ποδοσφαίρου και βαρύ όνομα είναι αυτή του Εθνικού Αστέρα. Πολλοί θα έχουν ξεχάσει ήδη την παρουσία του συλλόγου στο πρωτάθλημα σάλας παρόλα αυτά τα ονόματα που έχουν φορέσει την φανέλα του είναι πολλά και βαριά. Γκρίτζαλης, Γκουγκουλίτσας, Αργύρης, Πρίφτης, Καρδάσης είναι μερικοί παίχτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στα πρωταθλήματα της εποχής και διαμόρφωσαν ένα άκρως ανταγνωνιστικό σύνολο που δυστυχώς δεν είδαμε ξανά να αγωνίζεται μετα το καλοκαίρι του 2008 όπου η ομάδα διαλύθηκε.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΠΛΑΤΩΝ
Το ίδιο καλοκαίρι η σάλα έχασε ανεπιστρεπτί και άλλη μια ομάδα, τον Πλάτωνα. Με δεδομένη την κυριαρχία της Αθήνας ’90 που σάρωνε τα πρωταθλήματα, ο Πλάτωνας αποτελούσε την επόμενη μεγάλη δύναμη του χώρου με παρουσίες σε τελικούς πρωταθλήματος αλλά και την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος λίγους μήνες πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους για το τμήμα. Με αρχιτέκτονα τον αείμνηστο Δημήτρη Νικολάου και παίχτες όπως Συλιγνάκης, Κοκοτσάκης, Παππάς, Κουνταρδάς, Κουβαράς, Γράψας, Μοστριός, Καββαδίας το project του Πλάτωνα φάνταζε ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα για το μέλλον του futsal στην Ελλάδα καθώς με την στήριξη των Εκπαιδευτηρίων και υλικό που θα ζήλευε ο κάθε προπονητής όλα έδειχναν ότι κανένα σημαντικό πρόβλημα επιβίωσης δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί.
ΚΟΣΜΟΣ ΒΟΡΕΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΕΙΩΝ
Η ομάδα από τον Γέρακα που μόλις τον δεύτερο χρόνο παρουσίας της στον χώρο κατάφερε να σηκώσει το πρωτάθλημα του 1999 και να παραμείνει στην ελίτ του ποδοσφαίρου σάλας με συνεχή παρουσία στην πρώτη κατηγορία εώς και το 2010 όταν και αποσύρθηκε εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Με έδρα το Planet FC και παίχτες όπως οι Συκαράς, Σιδηρόπουλος, Κατσούλας και παίχτη-προπονητή τον Μάρκο Στεφανίδη ο Κόσμος Β.Π. κατέγραψε επιτυχημένες χρονιές με δυνατές ομάδες κατά καιρούς και ποτέ δεν μπορούσες να τον υποτιμήσεις.
ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Ξεκίνησε στην Β’ Εθνική κατηγορία ως Δίας Ηλιούπολης και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια το 2002 όταν και ανέβηκε για να πρωταγωνιστήσει στα σαλόνια της Α’. Με μια εξαιρετική φουρνιά παιχτών για βασικό κορμό όπως οι Καλύβας, Μετεβελής, Σταματίου, Τζούμπα και φυσικά ο μεγάλος αρχηγός Παναγιώτης Κάσσης η Ηλιούπολη κάθε χρόνο παρουσιαζόταν και καλύτερη και με την έλευση παιχτών όπως οι Μορφέσης, Μουρδουκούτας και σε ρόλο παίχτη-προπονητή τον Γιάννη Μοστριό κατάφερε να φτάσει στους τελικούς του πρωταθλήματος αλλά και να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος το 2009. Τα επόμενα χρόνια η ομάδα βρέθηκε στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας μετά τις αποχωρήσεις βασικών παιχτών αλλά το 2012 επέστρεψε σε τελικο Κυπέλλου που έμελλε να είναι και το τελευταίο επίσημο της παιχνίδι στο άθλημα. Άλλο ένα πολύ καλοστημένο project με την βοήθεια του ΓΣ Ηλιούπολης που αγωνιζόταν στην Β’ Εθνική του κλασσικού ποδοσφαίρου, τον Δήμο Ηλιούπολης να είναι κοντά στην ομάδα καθώς επίσης και τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας που έδιναν ξεχωριστό χρώμα σε κάθε παιχνίδι της ομάδας ήταν γραφτό να ναυαγήσει και να μην αντέξει στον χρόνο.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες ομάδες όπως η Αθήνα 90, ο Αίας Παλλήνης, ο Γέρακας, ο Ερμής Κορυδαλλού που είτε έχουν πάψει να αγωνίζονται με τα ανδρικά τους τμήματα, είτε εχουν συγχωνευτεί, αλλά και άλλες που παραμένουν ενεργές στις μικρές ηλικίες. Με αφορμή την μη συμμετοχή του Μινώταυρου από το φετινό πρωτάθλημα που στερεί ακόμα μια απο τις παραδοσιακές δυνάμεις απο τον χώρο, η σάλα αποκόπτεται όλοένα και παραπάνω απο την κληρονομιά της. Ανεξάρτητα απο την είσοδο νέων και φιλόδοξων ομάδων, μεγάλων ερασιτεχνικών Σωματείων ή ΠΑΕ, και την αναγκαία είσοδο των ομάδων εκτός Αθηνών, κανένας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί τη σάλα χωρίς όλους αυτούς τους συλλόγους και τους ανθρώπους τους που “έχτισαν” το άθλημα. Ευχή όλων μας είναι ο Μινώταυρος να μην ακολουθήσει τον δρόμο των παραπάνω ομάδων αλλά σύντομα να επιστρέψει στο πρωτάθλημα για να διεκδικήσει όλα αυτά που τόσα χρόνια διεκδικεί.
Είναι πραγματικά κρίμα άνθρωποι που ασχολούνται για πολλά χρόνια με το ποδόσφαιρο σάλας και έχουν πασχίσει για το καλό του αθλήματος να αποχωρούν, για τον οποιονδήποτε λόγο. Η οικονομικές δυσκολίες είναι δεδομένες, δεν μπορούμε να τις παραβλέψουμε, η ανάπτυξη του αθλήματος έρχεται με ρυθμούς χελώνας με ευθύνη όλων των διοικήσεων αλλά και της Ε.Π.Ο. και φαίνεται οτι οι πρόσφατες περιπέτειες με τον Covid-19 μας φέρνει λίγο εως πολύ πίσω σε ότι έχει να κάνει με τον σχεδιασμό των ομάδων για την νέα χρονιά. Ήδη από τον Μάιο και μέτα την βίαιη ολοκλήρωση της αγωνιστικής δράσης πολλές ομάδες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την νέα σεζόν και δεν είναι κρυφό πλέον ότι τα σενάρια συγχωνεύσεων αλλά και περισσότερων αποχωρήσεων είναι πάντα ανοιχτά.
Ας ελπίσουμε η έκκληση μας για “απαγόρευση αποχωρήσεων” να εισακουστεί από όλες τις ομάδες. Δεν είναι ώρα για να λιγοστεύουμε, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που ζουμε ήδη και που θα έρθουν στο μέλλον, αλλά να πράττουμε με αίσθημα ευθύνης απένταντι στο άθλημα που υπηρετούμε και αγαπάμε.
