Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους έβγαζε πάντα πάθος, αυταπάρνηση, ένα συναίσθημα “δεν τα παρατάω”. Δεν θα μπορούσε επομένως να εκφραστεί διαφορετικά στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο Futsalhellas.com.
O Θωμάς Πάνου, λίγες ημέρες μετά την απόφαση-σοκ της Ολυμπιάδας να αποσύρει όλα της τα τμήματα και να βάλει “λουκέτο”, μίλησε για το χθες, το σήμερα και το αύριο της ομάδας, του εαυτού του, αθλήματος.
“Βούτηξε” στο παρελθόν, άνοιξε το κουτάκι των αναμνήσεων, έβγαλε συναίσθημα, μίλησε μέσα από την καρδιά του. Πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά άλλωστε, όταν μιλάμε για την “οικογένειά του”. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι η Σάντα. Μια ζωή σε αυτό το σωματείο, είχε πολλά να πει και να θυμηθεί.
Έβγαλε και την είδηση ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, επομένως βρισκόμαστε εν αναμονή της απόφασής του.
Δεν χρειάζονται άλλα λόγια, σας παραδίδουμε στον “Capitano” της Ολυμπιάδας. Ό,τι ήταν ο Φραντσέσκο Τότι για τη Ρόμα, κάτι αντίστοιχο είναι ο Θωμάς Πάνου για το καμάρι της Αγίας Παρασκευής στο ποδόσφαιρο σάλας.
Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Μια ζωή ολόκληρη υπηρέτησες αυτό το σωματείο. 24 χρόνια με χαρές, πικρές, δάκρυα, γέλια, υπερηφάνεια. Ποια είναι η τελική γεύση όλης αυτής της διαδρομής;
“Εκτός μίας χρονιάς (2002-2003) όλα τα υπόλοιπα χρόνια ήταν αφιερωμένα στην Ολυμπιάδα. Σίγουρα όλο αυτό δεν άξιζε ούτε στην ομάδα (ιδρυτικό μέλος της ΠΕΠΣΣ το 1999) ούτε και στους ανθρώπους που της. Το «τέλος» μπορεί να είναι πικρό αλλά η διαδρομή τα είχε όλα όπως αναφέρεις!”.
Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκες να κυνηγήσει τ όνειρο των τίτλων κάπου αλλού, παρά να μείνεις στην Ολυμπιάδα;
“Το 2002 – 2003 πήγα στην Αθήνα 90 (είχα ξεκινήσει από τις ακαδημίες τους πριν ιδρυθεί η Ολυμπιάδα), έπαιξα Champions League (Futsal Cup τότε) και κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Πάντα όμως ήθελα να κερδίσω κάτι με την ομάδα και την παρέα μου. Αυτό έγινε για αρχή με το πρωτάθλημα Β’ Εθνικής το 2006 – 2007 και με το Κύπελλο Ελλάδας το 2013 – 2014. Φτάσαμε πολύ κοντά και στο πρωτάθλημα Α’ Εθνικής το 2015 -2016 όπου χάσαμε στον 5ο τελικό από την Αθήνα 90. Η απάντηση λοιπόν είναι όσο υπήρχε η δυνατότητα τους τίτλους να τους διεκδικώ με την ομάδα και την παρέα μου δεν ήθελα να είμαι κάπου αλλού!”.
Μια ομάδα αμιγώς φουτσαλική, ένα σωματείο σταθμός για το άθλημα που η σάλα το χρειάζεται. Είναι άνω τελεία ή τίτλοι τέλους;
“Αυτό είναι κάτι που μόνο ο πρόεδρος μπορεί να απαντήσει. Για εμένα και φαντάζομαι για όλα τα παιδιά που ήταν στην ομάδα, ήταν ένα σοκ και ένα άδοξο τέλος! Μένει να κάτσει όλη η στάχτη και ο πρόεδρος να δει αν έχει την όρεξη και την αντοχή να ξαναστήσει κάτι από την αρχή”.
Ο Θωμάς Πάνου τι σκέφτεται για το αύριο το δικό του ως παίκτης, αλλά και της ομάδας;
“Για την ομάδα φυσικά και θα ήθελα να συνεχίσει να υπάρχει, άσχετα αν θα με στενοχωρεί που δεν θα την βλέπω εκεί που την είχα συνηθίσει, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον! Για το δικό μου είχα πει ότι θα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου φορώντας αυτή την φανέλα! Αυτό δεν ξέρω πλέον πόσο πιθανό είναι. Εγώ σίγουρα θα συνεχίσω και θα ολοκληρώσω την χρονιά παίζοντας το άθλημα που αγαπάω!”.
Μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου μακριά από το άθλημα; Από οποίο πόστο και αν είναι αυτό…
“Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον! Αγαπώ το άθλημα και θα ήθελα να συνεχίσω να προσφέρω σε αυτό”.
Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή σου με τη Σάντα.
“Χειρότερη ο υποβιβασμός από την Α’ Εθνική σε ισοβαθμία με τον Ερμή Κορυδαλλού, ο οποίος κέρδισε τελευταία αγωνιστική την Αθήνα 90’ και με αυτή την έκπληξη για τα τότε δεδομένα κατάφερε να σωθεί! Καλύτερη η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος και η συμμετοχή στους τελικούς του πρωταθλήματος!”.
Κατονόμασέ μου ορισμένα πρόσωπα που για σένα αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους του σωματείου. Ναι όλοι έβαλαν ένα λιθαράκι, αλλά κάποιοι προσέφεραν κάτι παραπάνω…
“Προφανώς η οικογένεια που δημιούργησε, διαχειρίστηκε, μεγάλωσε αυτή την ομάδα με πολλούς αγώνες και θυσίες! Πρόσωπα υπήρχαν πολλά και σημαντικά σε όλη αυτή την πορεία τόσο αγωνιστικά όσο και έξω-αγωνιστικά. Θα ξεκινήσω με την εκάστοτε δημοτική αρχή και τον ΠΑΟΔΑΠ που στήριξαν την ομάδα οικονομικά αλλά και με την παροχή του κλειστού γηπέδου της Νότου, που αποτελούσε για πολλά χρόνια εκτός από την έδρα της ομάδας, και έδρα για τις προπονήσεις της Εθνικής ομάδας αλλά και για διοργανώσεις της ΠΕΠΣΣ (Final Four υποδομών, κυπέλλων Ανδρών, All Star game) πάντα αφιλοκερδώς!!
Θα συνεχίσω με προπονητές που συνδέθηκαν με τις επιτυχίες της ομάδας, όπως ο Νίκος Ατσόγλου (πρωτάθλημα Β’Εθνικής), ο Γιάννης Ζιάβας (Κύπελλο Ελλάδος) και ο Γιάννης Μοστριός (1η και μοναδική συμμετοχή σε τελικούς πρωταθλήματος Α’ Εθνικής).
Θα κλείσω με παίχτες Iconic για την ομάδα (ξέρω ότι θα αδικήσω πολλούς) όπως οι Καπαρός, Κουμαριανός, Ζαλώνης, Λιάρος στα πρώτα βήματα της ομάδας, οι Βεργίτσης, Δελαπόρτας, Μαρινάκης στην εδραίωση της ομάδας στην Α’ Εθνική, οι Καββαδίας, Συλιγνάκης, Κουβαράς, Παππάς στην καθιέρωση της ομάδας στο top 4, οι Μπάρδης,Τρουλιτάκης, Ασημακόπουλος, Κάρμης, Ράπτης Δ. στην πορεία πρωταθλητισμού και κλείνω με τους στρατιώτες που για πάνω από μία 10ετία ήταν στην ομάδα και φτάσανε μέχρι το τέλος της πορείας όπως οι Μαντούβαλος, Αλεξόπουλος και φυσικά όλα τα παιδία του φετινού ρόστερ που βίωσαν αυτή την άβολή και στενάχωρη κατάσταση. Αλήθεια θα μπορούσα να τους πω όλους γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν και θέλω να ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά για την προσφορά του στην ομάδα!”.
Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στην οικογένεια της σάλας, η οποία αισθάνθηκε ένα πάγωμα και ένα μούδιασμα μετά την απόφαση σας…
“Ο κόσμος της σάλας γνωρίζει ότι όλοι μας, άλλοι πολύ άλλοι λιγότερο, έχουμε επηρεαστεί από την πανδημία. Κάποιοι από εμάς πλήρωσαν αυτό το τίμημα πιο αυστηρά από ότι θα περίμεναν. Έτσι είναι η ζωή! Δεν είναι όλα ρόδινα… Αυτή τη φορά θύμα ήταν ένα ιδρυτικό μέλος της ΠΕΠΣΣ (το καλοκαίρι ήταν ο Μινώταυρος), μια ομάδα από τις ιστορικότερες του αθλήματος. Εύχομαι και ελπίζω να μην υπάρχουν άλλες αποχωρήσεις, συγχωνεύσεις και λυπηρές αποφάσεις. Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό! Υγεία σε όλους!”.