Γράφει ο Άκης Ηλιάδης – Παίκτης (Παναθηναϊκός/Αθήνα ’90)
Απρίλιος 2005.
Η Εθνική μας ταξιδεύει στο Πιτέστι για δύο φιλικά με τους Ρουμάνους, κλείνοντας πάνω από χρόνο από το τελευταίο επίσημο παιχνίδι της και με νέο προπονητή τον Γρηγόρη Γκουγκουλίτσα. Ήταν το πρώτο μου ταξίδι με τα χρώματα της γαλανόλευκής, με το συνεπακόλουθο περίσσιο ενθουσιασμό. Εκτός των άλλων, για πρώτη φορά θα αγωνιζόμουν μαζί με μεγάλα ονόματα της σάλας εκείνης της περιόδου που δεν είχα την τύχη να έχω συμπαίκτες στην Αθήνα ‘90.Μεταξύ αυτών, ο σπουδαίος Τάκης Λιούτας με το νούμερο 10 στην πλάτη, την εξαιρετική τεχνική, το χαρισματικό σκοράρισμα καθώς και άλλες αρετές που θα ζήλευαν σύγχρονοι παίκτες του χώρου.
Σε μια παρεΐστικη λοιπόν κουβέντα στο ξενοδοχείο, απ’ αυτές που χαράσσονται στις μνήμες των ποδοσφαιριστών σε τέτοια ταξίδια, με αρκετό θράσος για πρωτοεμφανιζόμενος πήρα το λόγο και θυμάμαι να αναλύω τις σκέψεις μου για το λαμπρό μέλλον του futsal στην Ελλάδα. Γύρισε ο Λιούτας τότε και χωρίς να θυμάμαι τα ακριβή του λόγια, απάντησε λιτά, ευγενικά αλλά και αρκούντως πεσιμιστικά ότι δε βλέπει να καλυτερεύουν τα πράγματα. «Γιατί το λες αυτό ρε Τάκη; Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για την ανάπτυξη του αθλήματος». Ο Τάκης απλά έγνεψε με δυσπιστία και η κουβέντα σταμάτησε εκεί. Θυμάμαι να εκπλήσσομαι. Στα 24 μου έβλεπα μόνο ευοίωνο μέλλον για ένα εν δυνάμει αναπτυσσόμενο άθλημα που αγαπούσα πολύ και είχα ξεκινήσει να υπηρετώ με το δέοντα ρομαντισμό.
Πάνω από 16 χρόνια μετά, με κλεισμένα τα 40 έτη και βλέποντας τη λήξη της ποδοσφαιρικής, τουλάχιστον, διαδρομής μου στο άθλημα να πλησιάζει, συνειδητοποιώ οτι καταλαβαίνω πλέον τι εννοούσε ο Τάκης. Για κάθε βήμα εμπρός, έχουν γίνει άλλα πίσω. Σε κάθε επιτυχία της Εθνικής έχει ακολουθήσει αγωνιστική απραξία. Σε κάθε παρουσία της τηλεόρασης έχουν ακολουθήσει παρατεταμένες περίοδοι έλλειψης προβολής από τα media. Για κάθε νέο ταλαντούχο παίκτη που βλέπουμε στο χώρο κάποιος άλλος ή κάποιοι άλλοι αποχωρούν χωρίς το «μικρόβιο της σάλας».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, στην εποχή που προσπαθούμε να επανέλθουμε στην κανονικότητα με τον COVID-19 παρόντα. Να κοιτάξουμε πίσω πλέον ωφελεί μόνο για να καταγράψουμε λάθη, παραλείψεις, προβλήματα και δυσκολίες για το αύριο. Θέλουμε την περιβόητη ανάπτυξη του αθλήματος που τόσο εύκολη και εφικτή έβλεπα αφελώς τότε; Αν ναι, τώρα είναι η ώρα να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε όλοι οι παροικούντες τον χώρο από το δικό του πόστο ο καθένας. Τώρα και χωρίς αναβολές. Τσακωμοί καταλογισμού ευθυνών μεταξύ μας δεν θα βοηθήσουν. Είναι εύκολο να ρίξει κανείς το φταίξιμο για την αναγνωρισιμότητα του αθλήματος στην ομοσπονδία ή των όποιων κακώς κειμένων στην ΠΕΠΣΣ, στις ομάδες και τους παράγοντες. Η εμπειρία όμως όλων αυτών των ετών στο χώρο μου δίδαξε ένα πράγμα: μόνο αν προσπαθήσουμε όσοι αγαπάμε το «5» με επιμονή, μεθοδικά και όλοι μαζί, θα μπορέσει το άθλημα να κάνει σταθερά βήματα προόδου χωρίς πισωγυρίσματα. Όλοι μαζί αλλά και ο καθένας ξεχωριστά.
Θυμάμαι τον πλέον επιτυχημένο προπονητή του ελληνικού futsal που είχα και έχω ακόμα την τύχη να συνεργάζομαι να ζητά επίμονα κάθε αγωνιστική όλα αυτά τα χρόνια από τους παίκτες του να φέρουν νέους φιλάθλους στο γήπεδο για να γνωρίσουν το άθλημα. Γνωρίζουμε παράγοντα που από γονέας νεαρού ταλαντούχου στην ακαδημία της Αθήνας ‘90 έχει φτάσει ως και μέλος της Ένωσης αλλά και δουλέψει σε διαφορετικούς συλλόγους ως και φροντιστής, μόνο και μόνο για να προσφέρει στο χώρο. Εταιρία αθλητικού τουρισμού απαρτιζόμενη από αγαπημένους συνοδοιπόρους και φίλους όλα αυτά τα χρόνια έκανε πράξη ένα όνειρο πολλών ετών, «θερινής νυκτός» στις αρχές του 2000: τη διοργάνωση ομίλου του κυπέλλου Πρωταθλητριών στη χώρα μας!
Τα ως άνω είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Πριν από πολλά χρόνια πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που άφησε το στίγμα του στην παγκόσμια ιστορία εκφώνησε στο λόγο της ορκωμοσίας του: «μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η χώρα σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για την χώρα σου». Ας μην κοιτάμε μόνο τι μπορεί να μας δώσει το άθλημα ή τι πρέπει να κάνει η ΕΠΟ και η ΠΕΠΣΣ, αλλά ας εστιάσουμε στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς ούτως ώστε η ανάπτυξη αυτού του πανέμορφου αθλήματος να έχει την απαιτούμενη συνέχεια. Ο καθένας μας ξεχωριστά.
Οι στήλες στην ενότητα “ΓΝΩΜΕΣ” του FutsalHellas.com είναι ανοιχτές για όλους τους φίλους του ελληνικού futsal, λευκές σελίδες που αναζητούν το μελάνι του καθενός από εμάς για να καταγράψουν προβληματισμούς, ανάγκες, καλώς και κακώς κείμενα, μικρά αλλά και άπιαστα όνειρα. Τα χρειαζόμαστε όλα, σε μια σελίδα, για να μην ξεχαστούν ποτέ. Είτε σαν προπονητής, είτε σαν παίκτης, είτε σαν διαιτητής, είτε σαν απλός φίλος του αθλήματος επικοινώνησε μαζί μας και γράψε το δικό σου κείμενο για να μοιραστείς δημόσια τους προβληματισμούς σου και στήριξε με τον πιο απλό τρόπο την προσπάθειά μας να συσπειρώσουμε τους ανθρώπους του χώρου γύρω από τον κοινό μας στόχο, την ανάπτυξη του Αθλήματος που αγαπάμε.